LKS Sprint Żarówka - strona nieoficjalna

Nietypowa pora dla ostatniego meczu w tej rundzie (godzina 13:00) zmusiła mnie do szybszego skonsumowania najwspanialszej potrawy na świecie po udanej imprezie - rosołu.
Nieprzypadkowo zamieszczam powyższe zdanie na samym początku mojej relacji.
Była to przepowiednia bardzo trudnego meczu zarówno dla mnie jak i dla samego Sprintu.

Mecze według rangi możemy podzielić na : 
- zwykłe (za 3 punkty)
- derbowe (o których mówi się, że są za 6 oczek)
- sprintowe (w których walczy się o komplet punktów w rundzie)

Odpowiedzi, do której z kategorii możemy zaliczyć to spotkanie, jest w stanie udzielić każdy (nawet przeciętny wyborca Prawa i Sprawiedliwości).

Początek spotkania w naszym wykonaniu można nazwać pozycją, w której przeciętny mężczyzna oddaje mocz - "na stojaka".
Do słownika synonimów obok słowa "chaos" śmiało można zamieścić "gra Sprintu w meczu z Dąbrówką".
Nasi przeciwnicy grali stanowczo i agresywnie co zupełnie zaskoczyło naszą drużynę.
Na rezultaty takiej "gry" nie trzeba było długo czekać. 
W 3 minucie po błędzie naszej defensywy i dobrym podaniu do napastnika gości tracimy bramkę. 0:1

Rosół nie kłamał.

Nasza drużyna długo dochodziła do siebie po stracie bramki. Nie potrafiliśmy poradzić sobie z wysokim pressingiem naszych dzisiejszych rywali co skutkowało powrotem do taktyk z poprzednich sezonów - "piła w przód".

W 20 minucie impuls do zmiany naszej postawy dał nie kto inny, a Tomasz Bednarz. 
Wystrzelił na lewej stronie niczym sondaże Pawła Kukiza i tylko dobra dyspozycja bramkarza Dąbrówki powstrzymała najlepszego strzelca ligi od podwyższenia swego dorobku. 
Po rzucie rożnym sprokurowanym właśnie przez wyżej wymienionego Tomka mogliśmy się cieszyć z wyrównania wyniku. 
Do piłki na skraju pola karnego doszedł Jarek Mol, który strzałem na niskim pułapie zaskoczył bramkarza gości. 1:1

Jarek po słabszym okresie gry w naszej drużynie w końcu się "przełamał" i zdobył gola, który należał mu się od kilku spotkań. 

Bramka nie zmieniła drastycznie przebiegu spotkania. Goście nie oddali inicjatywy mimo tego, że nasza drużyna zaczęła konstruować pojedyncze, składne akcje.

Przed końcem pierwszej połowy doskonałą sytuacje do strzelenia bramki miał Tomasz Wiatr jednak jego strzał głową minął nieznacznie poprzeczkę bramki gości.
 

Drugą połowę rozpoczęliśmy zdecydowanie lepiej. Już 4 minuty po gwizdku zwiastującym początek kolejnych 45 - minut mieliśmy szansę wyjść na prowadzenie.
Po wyrzucie z autu jednego z naszych zawodników piłka znalazła się w siatce bramki Dąbrówki. 
Pojawiła się jednak kwestia sporna, w której to kluczową sprawą było to czy ktokolwiek dotknął piłkę zanim przekroczyła ona linię bramkową. Najbliżej sytuacji był Tomasz Wiatr, który przekonany, że zdobył bramkę począł celebrować zdobytego gola. Sędzia gwizdnął dając wszystkim do zrozumienia, że bramka została uznana po czym zmienił decyzję pod naporem zawodników gości.
Nie chciałbym wyrokować czy był kontakt Tomka z piłką czy nie. Wiem natomiast, że sędziowanie w dzisiejszym meczu stało na poziomie podobnym do mojej wiedzy w zakresie matematyki. Cyferki znam. Nic więcej.

Jak mówi podwórkowe powiedzenie - "oliwa zawsze sprawiedliwa" (też nie wiem o co chodzi).
W 57 minucie po dośrodkowaniu piłki przez Darka Śpiewaka do kilkakrotnie wymienianego przeze mnie Tomka Wiatra nie było już wątpliwości czy dotknął on futbolówki czy nie. Bramkarz rywali był bez szans w zaistniałej sytuacji. 2:1

Mimo ponad 30 minut do końcowego gwizdka wynik się nie zmienił. Oba zespoły miały swoje sytuacje jednak żadna nie była na tyle dogodna aby odmienić losy tego spotkania.

Wyróżniający się zawodnicy: 

Krzysztof Pęczek - moim zdaniem to on był w dzisiejszym dniu najjaśniejszą postacią na boisku. Jego zwrotność, zwinność oraz szybkość często ratowały nam skórę. Nie bał się pojedynków z dużo lepiej zbudowanymi przeciwnikami a nawet z jednym z czołowych zawodników naszej ligi PALP Grzegorzem Łapą.

Komplet punktów w rundzie jesiennej! Nikt (na czele ze mną) nie śmiał przypuszczać, że choćby zbliżymy się do tak wysokiego dorobku. 
Z tego miejsca chciałbym podziękować wszystkim piłkarzom za ogromny wysiłek i zaangażowanie, które zostało włożone w całą rundę. Czapki z głów!
Dziękuje kibicom, którzy przez 9 meczy udzielali wsparcia swoją obecnością. 
Największe słowa uznania kieruje do zarządu, a zwłaszcza do prezesa, który zaangażował się w 100% w sprawy klubu i bez wątpienia jest jednym z ojców sukcesu naszej drużyny. Ponadto dziękuje za docenienie mojej pracy na stronie i pomoc min. w dotarciu na mecze wyjazdowe.
Mam nadzieje, że w rundzie wiosennej nic się nie zmieni i nie będziemy musieli modyfikować powiedzenia "raz się wygrywa a raz się wygrywa".